ฒ

ลำดับที่  187.  “เฒ่าแก่ค้าว   บ่าป๊าวเปลือกหนา   เฒ่าแก่ชรา   ไผบ่ใคร่ได้”

ลำดับที่  188.“เฒ่าแก่ค้าว   ไม้ส้าวล้ำคุ่ม”  อ่าน (-เถ้า-แก่-ค้าว///ไม้-ส้าว-ล้ำ-คุ่ม-)

ลำดับที่  189. “เฒ่าแก่แล้ว   ดักแฮ้วบ่หมาน   หัวหงอกซุมซาน   เยี๊ยะก๋านบ่ได้”

ลำดับที่  190. “เฒ่าแก่ค้าวหงอกยาวขาวผอน   กันบ่ต๋ายเมือมรณ์    เอาไว้สอนลูกเต้า”

หมายถึง.....ตอนหนุ่มสาวมีกำลังแข็งแรง ไม่คิดสร้างอนาคต  สร้างฐานะครอบครัว  มาเริ่มตอนแก่เฒ่า  ในยามที่ชราไร้เรี่ยวแรง จะสายเกินไป   ส่วนคนแก่ที่มีประสบการณ์ในชีวิตควรให้คำแนะนำกับลูกหลาน         

การนำไปใช้    ขยันสร้างฐานะ สร้างอนาคตตอนหนุ่มสาว   อายุมากขึ้นจะเริ่มต้นก็ไม่มีเรี่ยวแรง  จะเสียใจ

ลำดับที่  191. “เฒ่าแก่แล้วบ่ต้องไผสอน    ไม้ขอนนอนมันตึงบ่ตั้ง”

หมายถึง.....การให้คำแนะนำกับผู้สูงอายุเป็นเรื่องลำบากใจเพราะท่านอาจไม่สนใจรับฟัง

การนำไปใช้     เตรียมทำใจไว้บ้าง เวลาให้คำแนะนำแก่ผู้สูงอายุแล้วไม่ได้รับความร่วมมือ

 เทียบสำนวน  สุภาษิต  คำพังเพย ไทยกลาง   “ไม้อ่อนดัดง่าย  ไม้แก่ดัดยาก”

เทียบเคียงกำบ่าเก่า-คำไทยกลาง    “อายุมากแล้ว ใครอย่ามาสอน   ต้นไม้ล้มนอน   ยากตั้งได้เอง”